Historia pewnej sukienki: Audrey Hepburn i Hubert de Givenchy

Gdy Audrey Hepburn wkroczyła po raz pierwszy do paryskiego atelier Huberta de Givenchy w 1953 roku, projektant nie krył zdziwienia. Z pewnością nie spodziewał się, że ta wizyta rozpędzi jego karierę oraz zapoczątkuje przyjaźń trwającą ponad 40 lat. 

Początki znajomości młodego projektanta z Hepburn

Hubert de Givenchy oczekiwał tego dnia Katherine Hepburn, znanej już w tym czasie aktorki, która miała skompletować garderobę do nowego filmu. Givenchy był podekscytowany. Miał dopiero 26 lat i rok wcześniej otworzył swoje pierwsze atelier w Paryżu (poprzednio pracował m.in. u Cristobala Balenciagi i Elisy Schapirelli). Zamiast gwiazdy Filadelfijskiej opowieści, do pracowni wkroczyła „piękna, bardzo chuda osóbka o pięknych oczach, krótkich włosach, gęstych brwiach, w bardzo krótkich spodenkach, balerinach oraz T-shircie. Na jej głowie mieścił się słomkowy kapelusz gondoliera z czerwoną wstążką”. 

Tak Givenchy opisał swoje pierwsze spotkanie z Audrey Hepburn. Aktorka przyszła prosić o zaprojektowanie strojów do jej nowego filmu Sabrina. Projektant jednak odmówił. Stwierdził, że nie ma na to czasu, ponieważ zbliżał się moment prezentacji kolekcji. Zaproponował Hepburn wybór istniejących już kreacji.  

Aktorka wybrała trzy stylizacje: dwuczęściowy garnitur z szarej wełny, który możemy zobaczyć w scenie na dworcu po powrocie Sabriny z Paryża, następnie, jedwabną sukienkę koktajlową, czarną z kokardkami przy ramionach – ukazaną podczas sceny wieczornego wyjścia w Nowym Jorku. Na koniec, suknię wieczorową wykonaną na czarnym gorsecie bez ramiączek, z dwiema spódnicami: jedną wąską, drugą szeroką, okalającą. Obie były ozdobione czarnym haftem oraz dżetami, u dołu czarną falbanką z organzy. Hepburn dorzuciła jeszcze nakrycia głowy. Ujrzawszy projekty Billy Wilder, reżyser Sabriny, uznał, że to właśnie tego potrzebowali w garderobie głównej bohaterki. 

Tego wieczoru, po wspólnej kolacji, rozpoczęła się trwająca ponad 40 lat przyjaźń Huberta i Audrey. Jak dziś wiemy, zaprojektował wiele jej filmowych kreacji. Sabrina była pierwszym filmem, w którym Givenchy pokazał swoje autorskie projekty na Audrey Hepburn. 

Sabrina

Produkcja oparta na sztuce musicalowej autorstwa Samuela Taylora. Filmowa adaptacja zgromadziła największe ówczesne nazwiska kina: Humphreya Bogarta, Williama Holdena i młodziutką Hepburn. Audrey z reżyserem Billym Wilderem i częścią ekipy spotkała się już przy okazji pracy na planie Rzymskich wakacji. Jedną z tych osób była Edith Head, która pomimo zaangażowania Givenchy’ego nadal pozostawała główną projektantką Paramount Pictures. Tu pojawił się zgrzyt, który trwał przez cały okres pracy nad Sabriną osiągając krytyczny punkt w momencie odebrania przez Head Oscara za kostiumy do filmu. Mimo, że mowę w czasie odbierania nagrody wygłosili razem, Head nie doceniła wsparcia projektanta.  

Ciężko uwierzyć, że Head  i Givenchy nie współpracowali lub też, by Edith nie zainspirowała się projektami Huberta. Niektórzy uważają, że tak naprawdę prawie wszystkie, tak niepodobne do wcześniejszych projektów Head, były jego autorstwa. Prawdopobnie Head decydowała o przekształceniu projektów Givenchy na potrzeby filmu. Nikt nie ma jednak wątpliwości, że to właśnie Givenchy jest autorem  trzech „paryskich stylizacji”, w tym najbardziej kultowej kreacji ukazanej w filmie. 

Suknia balowa Sabriny z odkrytymi ramionami różniła się od pierwotnego projektu, który Audrey Hepburn ujrzała w atelier. Został zmieniony decyzją samego Huberta de Givenchy. W wywiadzie z Daną Thomas powiedział, że uznał, iż biały gorset będzie bardziej pasował na letnie przyjęcie, Sabrina pojawia się bowiem w sukni podczas sceny przyjęcia Larrabee. 

Sukienka Sabriny nie tylko stała się jedną z najbardziej znanych kreacji kina: przyniosła też rozgłos Hubertowi de Givenchy jest też symbolem niezwykłej współpracy artystów. Hubert de Givenchy pozostał osobistym projektantem Hepburn do końca jej życia, nie tylko na ekranie. Audrey mawiała, że ubrania Givenchy wyrażały jej prawdziwy charakter. Dla Huberta Audrey była prawdziwą muzą – niedługo po jej śmierci wycofał się z prowadzenia swojego domu mody.

Jakie losy spotkały naszą tytułową kreację?

Suknia została sprzedana na aukcji „Mienia Osobistego Carrie Fisher i Debbie Reynolds” w październiku 2017 roku. Reynolds kolekcjonowała kostiumy hollywoodzkie. Podobno sama aktorka zapomniała, że jest posiadaczką sukienki Sabriny –  odkryła ją przypadkiem w kufrze, który chciała przekazać organizacji charytatywnej. Reynolds współpracowała z Profiles in History przy trzech aukcjach w latach 2011–2014, Znalazło się na nich wiele kultowych kostiumów, w tym również czarno-biała suknia Hepburn autorstwa Cecila Beatona z My Fair Lady z 1964 r.

_________

Autorka: Olga Grodecka